Alice De Wilde is co-voorzitter van Groen+ Tervuren. We vroegen ons af hoe deze jonge mama haar fulltime job en politiek engagement combineert. Met verve en energie, zo blijkt!

Dag Alice, wie ben jij?

Alice: “Ik ben 28, getrouwd en fiere mama van Zoé (bijna 1 jaar). Ik werk als supply chain project manager. Ik hou van wandelen, hier in het park of op vakantie, het liefst van al in de bergen. Ik heb veel dromen en ideeën, en bruis van energie om ze waar te maken. Ik sta positief in het leven, en een quote die goed bij me past is: ‘You’re never fully dressed without a smile’.”

Wat is jouw band met Tervuren?

“Ik heb altijd al in de buurt gewoond. Met mijn ouders woonde ik in Wezembeek. Toen ik ging samenwonen met mijn verloofde (nu mijn man), zochten we iets in de buurt. We hebben eerst een huisje gehuurd, en toen werd het heel duidelijk dat we niet meer weg wouden, want we waren verliefd geworden op de gemeente. Een jaar later zijn we verhuisd naar het huis waar we nu wonen.”

Hoe ben je in de politiek verzeild geraakt?

“Ik geloof zeer hard in de ideeën van Groen en heb altijd al geprobeerd om in mijn dagelijks leven een steentje bij te dragen richting een duurzame, leefbare en aangename samenleving. Ik kende Bram, omdat wij samen in de Chiro hebben gezeten. Toen hij me aansprak over Groen+ Tervuren was ik benieuwd. De groep was op zoek naar een nieuwe voorzitter, en ik zocht net iets waarin ik me kon engageren aangezien ik meer vrije tijd had, door dat ik net van werk was veranderd. Het was een goede match. Oorspronkelijk was ik van plan om op de achtergrond te ondersteunen, en niet ‘politiek actief’ te zijn. Uiteindelijk sta ik toch op de lijst. Het is gemakkelijk om kritiek te geven op wat niet goed gaat, maar dan vind ik dat je er beter iets aan probeert te veranderen.”

“Ik heb veel dromen en ideeën, en bruis van energie om ze waar te maken”

En wat was jouw eerste indruk van Groen+ Tervuren?

“Veel mensen met heel veel ervaring, indrukwekkend! Ik voelde ook een beetje druk om het goed te doen, als nieuwkomer. Gelukkig is iedereen open en vriendelijk, en was ik snel op mijn gemak. Het is fijn om deel uit te maken van een groep mensen met dezelfde waarden. Beslissingen worden genomen op basis van een lange termijnvisie. En er is ruimte voor discussie en om meningen te delen, met veel respect voor elkaar.”

Je bent een jonge mama, hoe combineer je dat met je job èn Groen+?

“Ik was altijd al een bezige bij. Toen ik 20 was combineerde ik mijn studies, bijlessen geven en hoofdleidster zijn in de Chiro. Met de komst van Zoé is de wereld wel eventjes op zijn kop geweest, maar nu ze een vast ritme heeft is het gemakkelijker om zaken gedaan te krijgen, eens ze in bed ligt bijvoorbeeld. De taken zijn thuis ook mooi verdeeld, het helpt echt om als ouders een team te zijn. Nu we volop in de verkiezingsperiode zijn is het wel heel druk, en het is af en toe puzzelen om alles te kunnen combineren, maar ik denk dat ik het nog moeilijker zou vinden om stil te zitten.”

In welke wereld wil je Zoé graag zien opgroeien?

“Ik hoop vooral dat ze mag zijn wie ze wil zijn, zonder dat daarover geoordeeld wordt door anderen. Een wereld waar iedereen verdraagzaam en respectvol is naar elkaar toe.
Dat ze leert over onze verschillen die juist onze krachten zijn, en niet opgroeit met haat of oorlog rondom haar. Ik hoop dat ze even nieuwsgierig blijft als nu, en dat ze de wereld kan ontdekken, zonder dat die beschadigd wordt door de mens. Dat we op tijd reageren en de nodige maatregelen nemen zodat onze kinderen niet moeten leven met de consequenties van klimaatverandering. Ik wil dat Zoé kan blijven genieten van de natuur. Ze is nu al helemaal zot van planten en bloemen. Nu ja, ze wil ze voorlopig allemaal opeten, dat is ook weer niet de bedoeling (lacht).”

Hoe kijk jij naar de toekomst?

“Ik ben van nature optimist, en geloof dat de dingen goed komen. Ik zeg ook altijd dat ik geloof in de goedheid van de mens. Ik vind het jammer dat we nu in een periode zitten waarin mensen vooral kijken naar wat slecht gaat en ons verdeelt, in plaats van al het goede nieuws en wat we samen kunnen realiseren. Eendracht maakt macht, toch?”

Waar hou je van in Tervuren, wat zou je graag anders zien?

“Ik hou van het dorpsgevoel. Op een zonnige dag een ijsje eten en wandelen in het park, vind ik heerlijk. Je komt ook vaak iemand tegen die je kent, en het is altijd aangenaam om een babbeltje te slaan. Het kan volgens mij nog gezelliger: meer ontmoetingsruimtes, picknicktafels in het park, een groenere en aangenamere markt, enz. En uiteraard moeten al deze ruimtes proper en netjes blijven. We moeten de mensen sensibiliseren en verantwoordelijk maken om afval te verminderen. Strenger optreden naar vervuilers toe is ook nodig.”

Wat zijn jouw plannen als je verkozen wordt?

“Ik zou het een eer vinden, maar ik verwacht het eerlijk gezegd niet. Ik sta voor de eerste keer op de lijst en ben een nieuwkomer. Er staan veel andere mensen met kennis, ervaring en ideeën op de lijst. Ik ben er eerder bij omdat ik geloof in onze partij en onze ideeën. Die wil ik graag steunen.”

“Het is gemakkelijk om kritiek te geven op wat niet goed gaat, je kan beter zelf iets proberen te veranderen”

Hoe ‘groen’ leef je zelf?

“Zo veel mogelijk! In mijn dagelijks leven dragen veel zaken bij aan een klimaatneutralere wereld: duurzame kledij, geen voedselverspilling, minder vleesconsumptie, wasbare luiers, verplaatsingen met de fiets, ... Ik beschouw het niet als moeite die ik moet doen, het hoort gewoon bij wie ik ben. Ik reis wel heel graag, en ik besef dat dat niet altijd even ‘groen’ is. Maar hey... uiteindelijk is het niet nodig dat iedereen perfect is, wel dat iedereen zijn steentje bijdraagt.”

Jij bent in het Frans opgegroeid, niet?

“Klopt! Mijn ouders zijn Franstalig, en ik ben volledig Franstalig opgevoed. Wel vonden mijn ouders het belangrijk dat we ook Nederlands konden spreken, en hebben ons daarom ingeschreven op een Nederlandstalige school. Achteraf heb ik mijn studies verdergezet in het Frans, maar ik heb 16 jaar in de Chiro gezeten en heb daar ook mijn man leren kennen. Wij voeden onze dochter volledig tweetalig op. Kortom, een echte Belg… Ah non peut-être?! (lacht)”

"Ik vind het jammer dat de taalkwestie door sommigen gebruikt wordt om mensen te verdelen. Uiteindelijk maakt het niet uit welke taal je spreekt, maar wel welke ideeën je hebt en waar je voor staat in het leven. Ik vind het niet meer dan normaal dat er wederzijds respect langs beide kanten is. Dat wil zeggen verdraagzaamheid en openheid richting de mensen die de Nederlandse taal niet (perfect) beheersen, en anderzijds ook de bereidheid om Nederlands te leren. En als we allemaal kijken naar onze gelijkenissen in plaats van naar onze verschillen, dan geloof ik dat de wereld een beetje mooier zou zijn.”