Het standpunt van Groen+ over de luchthaven    

Context

Wereldwijd is de luchtvaartsector aan het groeien en analisten verwachten dat ze dat zal blijven doen de komende jaren. Vooral het aantal vluchten naar Afrika en Azië zullen toenemen. Een stevig aandeel van de vluchten vanuit Brussels Airport gaan richting Afrika. Dat alles is goed nieuws voor de economische activiteit en dus voor de werkgelegenheid op de luchthaven en de directe omgeving daarvan en dat is belangrijk, ook voor Tervuren en de Tervurenaars die vlak bij de luchthaven wonen.

Maar meer vluchten heeft ook nadelen voor de leefbaarheid zoals meer CO²-uitstoot, congestie op de aan- en afvoerwegen en meer geluidshinder. In onderstaande tekst doet Groen+ haar standpunt uit de doeken om Tervuren leefbaar te houden.

Spreiding van vliegroutes

De voorbije jaren zijn de vliegroutes al zo vaak gewijzigd dat alle omwonenden wel eens een betere periode hebben gekend. Geen van deze veranderingen kwam er echter op basis van een breed gedeelde visie. Bij gebrek daaraan waren het wijzigingen op basis van gerechtelijke uitspraken en regionale politieke beslissingen of tijdelijke situaties. Vanaf april 2015 kreeg Tervuren, naar aanleiding van de schrapping van het plan Wathelet, opnieuw meer vliegverkeer boven haar grondgebied. Bovendien ondervond de Tervurenaren extra veel overlast in de zomer van 2015 naar aanleiding van werken aan de landingsbanen.

Op de Gemeenteraad van juni 2015 werd een motie goedgekeurd, op voorstel van het College van Burgemeester en Schepenen waaronder dus ook die van Groen+, "tegen de overmatige geluidshinder van het luchtverkeer boven Tervuren". In deze motie roepen we op om werk te maken van een evenredig spreidinsplan en om dit te verankeren in een vliegwet. We benadrukken eveneens dat de luchthaven een belangrijke plaats van tewerkstelling is en dat we ons distantiëren van initiatieven die leiden tot de verhuis van de luchthaven. De volledige tekst van de motie vind je hier.

Vandaag, ruim anderhalf jaar later, is er qua spreiding niets veranderd. Ons standpunt blijft dus hetzelfde. Wel is de politieke druk om spoedig tot een definitieve regeling te komen opgevoerd en lijkt het erop dat de Eerste Minister de regie in handen wil nemen. Wij eisen nog steeds een evenredige spreiding van het vliegverkeer zowel rondom de volledige luchthaven, als ten zuiden van de luchthaven (de Oostrand van Brussel) en die te verankeren in een vliegwet.

Verdere beperking van geluidshinder

Naast de gewenste spreiding van vliegroutes, wat moet zorgen voor een daling van geluidsoverlast, pleit Groen+ ook voor een verlening van het nachtsegment, dit wil zeggen dat de regeling voor nachtvluchten zal gelden van 22 uur tot 7uur in plaats van van 23 uur tot 6 uur zoals nu. Het is van groot belang dat de nachtrust van de omwonenden van de luchthaven wordt gegarandeerd. Een geluidsarme nacht is een belangrijk onderdeel om de leefbaarheid van de regio rondom de luchthaven te behouden.

Eind 2016 stelde Brussels Airport haar toekomstvisie tegen 2040 voor . Dit hield onder andere een uitbreiding in van het aantal vluchten en een verlenging van de taxibaan of landingsbaan 25L. Voor Groen+ is het heel duidelijk dat bijkomende activiteiten niet mogen leiden tot meer geluidshinder.

Bijkomende maatregelen dienen te zorgen voor een verdere beperking van de geluidsoverlast. Zo pleiten we er bijvoorbeeld voor om reizen met afstanden kleiner dan 500 km aantrekkelijker te maken per trein dan per vliegtuig. Dit is niet alleen beter voor het milieu, maar ook voor de nachtrust van de omwonenden van de luchthaven.

Dialoog

De besluitvorming met betrekking tot de luchthaven is een bestuurlijk kluwen. De federale, de gewestelijke, de provinciale en de gemeentelijke besturen hebben elk door specifieke bevoegdheden zeggenschap. Daarnaast bestaan er nog allerlei overlegfora waaronder de overlegcommissie die wordt opgelegd door de provincie, waarin de gemeenten zijn vertegenwoordigd. De bevoegdheden van deze overlegcommissie zijn echter zeer beperkt. Daarom eist Groen+ dat er een onafhankelijk, permanent overlegorgaan komt waarin de omwonenden van de luchthaven vertegenwoordigd zijn, naast andere betrokkenen zoals de verschillende betrokken overheden, BAC, Belgocontrol. Dit overlegorgaan krijgt geen beperkingen opgelegd qua bevoegdheden en kan via haar werking de besluitvorming beïnvloeden. De dialoog over de aanleg van een derde landingsbaan van de luchthaven in Wenen is hiervan een goed voorbeeld.

Of men de geluidsnormen nu herfederaliseert of niet is niet van belang, zolang er maar geluidsnormen komen die gelijk zijn voor alle gewesten en gebaseerd op de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie.

Niet alleen moet de dialoog gevoerd worden, ze moet ook ondersteund worden door voldoende informatie. Zo kan de informatie op de website van BATC veel uitgebreider zijn.

CO²-uitstoot

Net zoals er een maximumgrens moet komen voor geluidshinder, moet er een maximumgrens komen voor de uitstoot van schadelijke stoffen. CO² en NOX zijn stoffen met een sterke negatieve invloed op het klimaat. Ultrafijnstof is erg schadelijk voor onze gezondheid. De luchthaven kan zich organiseren zoals ze wil binnen die maximumgrenzen naar het voorbeeld van de luchthaven Arlanda in Zweden. Daar wordt de C0²-uitstoot van 1990 gebruikt als maximumgrens. Bijvoorbeeld, indien de luchtvaartmaatschappijen meer reizigers willen vervoeren zulllen ze energiezuinigere vliegtuigen moeten gebruiken of meer passagiers per vliegtuig moeten vervoeren.  Ook internationaal dienen maatregelen genomen te worden die leiden tot beperking van de uitstoot van CO2 door vliegtuigen zoals het opheffen van de accijnsvrijstelling voor kerosine.

Conclusie

Groen+ streeft naar een eerlijke en evenredige lastenverdeling van het vliegtuiglawaai rond Zaventem, vastgelegd in adequate wetgeving. Van de verschillende betrokken overheden verwachten we daartoe een constructieve houding om deze problematiek op te lossen na decennia van verwaarlozing.

Daarnaast nodigen we Brussels Airport uit zich in te schakelen in een leefbaar en klimaatvriendelijk Vlaams-Brabant en Brussel en in permanente dialoog te treden om zo de levenskwaliteit van alle omwonenden te garanderen.